அத்தியாயம் 20
"மது என்னடி இப்படி சொல்ற, அது என்ன காரணமா இருந்தாலும் சரி, நாம இங்க வேலை பார்க்கிறோம், செலக்ட் ஆகறோம், இந்த கம்பெனியிலேயே செட்டில் ஆகுறோம்."
"நீ சினிமா பாத்து ரொம்ப...கெட்டு போயிட்ட செல்லம். நேத்து கே டிவில சூரியவம்சம் படத்தை பார்த்த எபெக்ட்டா?"
"மது குட்டி, இந்த இன்டர்வியூக்காக, நான் விடிய விடிய படிச்சிருக்கிறேன் டி. என் உழைப்பெல்லாம் வீணாகலாமா?
சின்ன வயசுல இருந்து, நான் படிச்ச குரூப்ல இருந்து, வேலைக்கு சேர்ர வரைக்கும், உன் பேச்சை தானே நான் கேட்டேன். ப்ளீஸ் இந்த ஒரு தடவை எனக்காக இங்கேயே சேர்ந்துக்கலாமே."
"அடி என் டொமேட்டோ, அதுக்கு நாம முதல்ல செலக்ட் ஆகணும்."
"கண்டிப்பா ஆவோம். இப்பதானே வேற கம்பெனில இன்டர்வியூ அட்டென்ட் பண்ணினோம். அதுல நம்ம ரெண்டு பேருமே செலக்ட் தானே.
அப்படி செலக்ட் ஆயிட்டா, நான் சொன்ன மாதிரி தான் நீ கேட்கணும்."
"அது நடந்தா பாக்கலாம்."
"ம்ஹூம், இந்த பாக்கலாம் என்கிற போங்கே என்கிட்ட வேண்டாம். பிராமிஸ் பண்ணு நான் சொல்றதை கேட்கிறேன்னு."
"சரி சரி வேலியில போற ஓணானை வேட்டியில் தான் நான் எடுத்து விடுவேன்னு, இந்த கம்பெனி ஓனர் முடிவு பண்ணிட்டா, அதை யாரால மாத்த முடியும்."
அங்கிருந்த வரவேற்பாளரிடம் இந்த நிறுவனத்தை பற்றிய தகவல் பெறுவதற்காக, அவரை தொடர் கேள்விகளால் துளைத்தெடுத்த காரணத்தினால், அவரின் முறைப்பை பரிசாக பெற்றுக் கொண்டு வந்து, இவர்கள் அருகில் அமர்ந்தான் கூகுள் என்கின்ற ராகுல்.
"என்ன கூகுள் அண்ணா, இங்க வந்ததும் உங்க வேலைய ஆரம்பிச்சிட்டீங்களா. ஆல்ரெடி வெளியே
இந்த கம்பெனிய பத்தி விசாரிச்சு இருப்பீங்களே இந்நேரம்?
அப்புறம் எதுக்கு இந்த தேவையில்லாத விசாரிப்பு. அங்க பாருங்க நாம வரும்போது, அந்த பொண்ணு சிரிச்சிகிட்டு எவ்வளவு அழகா இருந்துச்சு ரிசப்ஷன்ல, இப்போ மந்திரிச்சு விட்ட மாதிரி நிக்குது."
"அது நாம இப்போ ஒரு இடத்துக்கு வேலை செய்ய போறோம்னா, அத பத்தி தெரிஞ்சு வச்சிகிறதுல தப்பில்லையேம்மா?"
"உங்க கடமை உணர்ச்சியை பார்த்து நான் புல்லரிச்சு போயிட்டேன் போங்க."
சிறிது நேரத்திலேயே இவர்களிடம் வந்த அலுவலக ஊழியர் ஒருவர், தோழிகள் இருவரையும் அவர்களது இன்டர்வியூவிற்க்காக, மேல் தளத்திற்கு அழைத்துச் சென்றார்.
ராகுல், தான் இங்கேயே இருப்பதாக கூறி, அவர்களை அனுப்பி வைத்தான்.
தோழிகள் இருவரும் தமது வாழ்க்கையின், அடுத்த அத்தியாயத்திற்கான படிக்கட்டுகளை தேடி, வெவ்வேறு அறைக்குள் நுழைந்தனர்.
வினுவிற்கு, இந்த நிறுவனத்தின் மேனேஜர் கேள்விக்கணைகளை தொடுத்து கொண்டிருந்தார்.
கதவினை தட்டி அனுமதி பெற்று உள்ளே நுழைந்த மது, இருக்கையில் இருந்த வேந்தனைக் கண்டு திடுக்கிட்டு அங்கேயே நின்று விட்டாள்.
அவன் இவளை கண்டு கொண்டது போலவே தெரியவில்லை, தனக்கு முன் இருந்த கோப்பினில் பார்வையை பதித்திருந்தவன், அவள் அங்கேயே நிற்பதை பார்த்து வந்து அமரும்படி சைகை காட்டினான்.
"சோ மிஸ் மதுரம் ரைட்?"
மது பல்லை கடித்து தன்னை கட்டுப்படுத்தி கொண்டு,
"சார் என் பேர் மதுரயாழினி."
"வாட் எவர், உங்களோட குவாலிபிகேஷன் பத்தி சொல்லி இருந்தாங்க. எவ்வளவு நாளா இந்த ஃபீல்டுல ஒர்க் பண்றீங்க, அண்ட் அதர் கம்பெனிஷ்க்கு இந்த மாதிரி அக்கௌன்ட் எதுவும் பார்த்து இருக்கீங்களா?"
அதற்கு அடுத்து அவன் கேட்ட, அத்தனை கேள்விகளும் வேலை சம்பந்தமாக தான். மதுவும் அதற்கு தகுந்த பதில்களை கொடுத்துக் கொண்டே யோசித்துக் கொண்டிருந்தால், ஒருவேளை அவன் தன்னை மறந்து விட்டானோ என்று.
மது, வேந்தனை குறுகுறுவென்று பார்க்க, வேந்தன் தன் புருவங்களை உயர்த்தி, என்னவென்று கண்களாலேயே வினாவ, அவள் ஒன்றும் இல்லை என்று தலையசைத்து தன் பார்வையை தழைத்துக் கொண்டால்.
வேந்தன் குறும்பு புன்னகையுடன் தலையை ஆட்டிக் கொண்டே கேள்விகளைத் தொடர்ந்தான். கேள்விகளின் இடையே அவள் பார்க்காத போது அவளை ரசிக்கவும் அவன் தவறவில்லை.
மதுவும் சிறிது நேரம் இவன் பார்வையில் தடுமாறினாலும், அவன் கேள்விக்கான பதில்களை, சிறந்த முறையில் கூறிக் கொண்டிருந்தாள்.
"ஓகே குட். ஐ அம் இம்ப்ரஸ்ட். நீங்க நல்லாவே ப்ரிப்பேர் ஆகி இருக்கீங்க. உங்களுக்கு ஒரு டவுட் இருக்கலாம் இவ்வளவு பெரிய கம்பெனியில் ஆடிட்டிங் இல்லையான்னு, கண்டிப்பா இருக்கு.
அது என்னன்னா எங்களுக்கு ஆடிட்டர்ஸ் இருந்தாங்க, பட் ஒரு சில காரணத்தால அவங்களால தொடர முடியல. அதனால நானே பார்க்க வேண்டியிருந்தது."
"வேற ஒரு இடத்துல கொடுக்கிறதுக்கும் எனக்கு விருப்பமில்லை. என்னுடைய மேற்பார்வையில் ஒரு டைம் ரிவைண்டு பண்ணனும்னு நெனச்சேன். அதுக்காக தான் உங்கள இப்போ தேர்ந்தெடுத்து இருக்கோம்.
உங்களுக்கு எவ்வளவு நாள் தேவைப்படும்னு நினைக்கிறீங்க?"
"சார் அதிகபட்சமா ஒரு மாசம் தேவைப்படும், ஆனா இது தான்னு முடிவா சொல்ல முடியாது மேபி நாட்கள் தேவைப்படலாம்."
"சரி நாற்பத்தி ஐந்து நாட்களுக்குள்ள முடிப்பதற்கு முயற்சி செய்யுங்க."
"ஓகே சார் கண்டிப்பா நாங்க முயற்சி செய்றோம்."
"இந்த கணக்கு ஓகே, இந்த கணக்கை எப்ப செட்டில் பண்ணப் போறீங்க மிஸ் மதுரம்."
வேந்தன் ஒரு தாளினை நீட்ட, கேள்விக்குறியோடு அதனை வாங்கி பார்த்தால் மது.
அதில் வேந்தனது கார் ஹெட் லைட் மாற்றியதற்கான தொகை இருந்தது.
அசட்டையாக அதை அவன் டேபிளில் வைத்தவள்.
"இதை எதுக்காக நான் கொடுக்கணும்?”
தன்னை கண்டு கொண்டான் என்று, அவள் பதறுவாள் என நினைத்தால், இவ்வாறு எதிர் கேள்வி அவளிடம் இருந்து வரவே, வேந்தனால் அவளின் தைரியத்தை மெச்சாமல் இருக்க முடியவில்லை.
"நீங்க ஒடச்சதுக்கு நீங்க தானே பே பண்ணியாகணும்னு மிஸ் மதுரம்."
"ப்ச்சு, முதல்ல இப்படிக்கு கூப்பிடுறத நிறுத்துறீங்களா?"
"ஒரு மாசம் இங்க வொர்க்ல இருக்கப் போற உங்கள, நான் என்ன பேர் சொல்லி கூப்பிட்டா என்ன?
அதுவும் உங்க பேருல தானே இருக்கு. ஒருவேளை நான் உங்களை செல்ல பேரு சொல்லி கூப்பிடனும்னு எதிர்பார்க்கறீங்களா மிஸ் மதுரம்?"
"மண்ணாங்கட்டி, நீங்க எப்படி கூப்பிட்டா எனக்கு என்ன மிஸ்டர் எம்டீ சார். ஆனா இந்த அமௌன்ட் நான் எதுக்காக கொடுக்கணும். நான் தான் உடைச்சேன் என்பதற்கு என்ன ஆதாரம்."
வேந்தன் சிரித்துக் கொண்டு தனது முன்னிருந்த லேப்டாப்பின் திரையை, அவளை நோக்கி திருப்பி வைத்தான்.
அதில் ஓடிய காட்சிகளை கண்ட மது, திரு திருவென முழிக்க ஆரம்பித்தாள். வேந்தன் கால் மேல் கால் போட்டு கொண்டு, புருவத்தை உயர்த்தி தோரணையாக கேட்டான்.
"என்ன மிஸ் மதுரம், பட்டா போட்டர்லாமா?"
